.png)
Ik zie hem nog binnenkomen. Verlegen, wat onwennig. Zijn mama had me gecontacteerd met de vraag: “Mijn zoon is bang voor vanalles en nog wat. Ondanks mijn vele pogingen om hem gerust te stellen, blijven de angsten maar komen. Wat moet ik nu doen?” Ze kwamen bij mij langs, maar ik zag meteen aan hem dat hij niet op zijn gemak was. Dit was natuurlijk een grote stap. Vanaf het moment dat ze thuis vertrokken waren, voelde hij de angst voor ‘die mevrouw met wie hij moest gaan praten’.
“Nu ga ik angstig spreken over mijn angsten”, dacht hij. Maar wat hij niet wist, was dat hij er niet alleen voor stond. We gingen dit namelijk met ons drietjes doen - hij, zijn mama en ik. Ik ben dan wel een kindercoach, maar ik help steeds kinderen én hun ouders. Ik zag de spanning uit zijn lichaam verdwijnen en de opluchting verschijnen als hij merkte dat ik eerst met zijn mama praatte, en hem met rust liet.
Ik babbelde met de mama over haar verwachtingen. Hoe zag de ideale situatie er voor haar uit? Toen ik haar vervolgens vertelde dat angst een natuurlijke en nuttige functie van ons lichaam is viel haar zoon bijna van zijn stoel. Wat hoorde hij nu? Hij keek naar mij met zijn grote ogen en ik voelde: nu kan ik eindelijk met hem verbinden.
Vanaf dit moment hoefde ik niet enkel tegen zijn mama te spreken, maar mocht ik mij ook tot hem richten. Hij had namelijk begrepen dat hij best oké was en dat hij niet bang moest zijn van zijn angsten. Ik nam een groot wit blad en mijn stiftjes en legde hem visueel uit waar angsten vandaan komen. Wat er in zijn brein gebeurt, zonder dat hij dat beseft. Ik sloot af met goed nieuws: gelukkig is zijn jonge mensenbrein flexibel en kan hij nog veel nieuwe dingen leren.
Nu hij bewust is van wat er in zijn brein gebeurt kunnen hij en zijn ouders zijn angsten beter begrijpen. De eerste stap was om vanop afstand te bekijken wat er nu écht met hem gebeurde wanneer hij bang was. Pas dan konden ze samen ontdekken wat hij moest leren en wat er nodig was om de ideale situatie te bereiken. Zijn mama leerde dat het geen zin heeft om hem te sussen en het probleem weg te vegen. Nee, beter richt zij zich op de oorzaak van zijn angst en wat er in zijn brein aan de gang is op dat moment.
Nadien zijn ze nog een paar keer samen langs geweest. We spraken dan over de vooruitgang die zij samen boekten en over wat ze nog te leren hadden. Het mooiste aan dit verhaal? Zien hoe die kleine jongen zijn eigen fantastische, elastische brein leerde kennen en gebruiken!