.png)
Mijn telefoon rinkelt. Ik neem op. De mama stelt zich voor een vraagt: “Onze dochter heeft faalangst, kan je daarbij helpen?” Ik zeg dat ik zeker kan helpen en vraag of ze eens met haar dochter en echtgenoot naar de praktijk kan komen.
Het wordt stil aan de andere kant van de lijn. “Heb je ons ook nodig?” vraagt ze twijfelend.
“Ja, jullie heb ik ook nodig.”
Wat is faalangst?
Ouders vragen zich vaak af waarom ik hen vraag om mee te komen als we rond faalangst werken. Dat komt omdat faalangst vaak nog een ‘vaag’ begrip is. Ze kunnen het wel herkennen, maar wat het écht is en hoe het komt is een raadsel.
Letterlijk is faalangst ‘angst om te falen’. Ondanks een ongetwijfeld goede voorbereiding is jouw kind toch bang om niet goed te presteren en denkt hij of zij vooraf al dat iets niet zal lukken. Of het nu een toets is, een sportwedstrijd of een knutselwerk. Maar waar ligt de oorzaak van die angst?
Vaak is jouw kind bang om waardering te verliezen of heeft de angst te maken met te hoge verwachtingen. Als kindercoach wil ik dan nagaan over wiens waardering of verwachtingen het gaat. Van de ouders? De juf of meester? De coach of teamgenoten? Of komt het helemaal niet van buitenaf en legt het kind zichzelf te veel intrinsieke verwachting op? Want hoe komt het dan dat een kind een verwachtingspatroon heeft dat niet klopt met de werkelijkheid?
Faalangst kan ook te maken hebben met het vertrouwen in jezelf, in anderen en misschien zelfs in de wereld. Heel vaak heeft faalangst met perfectionisme te maken. Dan is het eigenlijk logisch dat je met je perfectionistische ogen gaat falen. Een perfectionist moet het immers altijd beter doen. Opnieuw stel ik mij de vraag: met wiens perfectionistische ogen kijkt het kind? Die van zichzelf of van iemand in zijn of haar omgeving?
Stap voor stap
De mama die me opbelde komt uiteindelijk samen met haar man en dochter bij me langs. De dochter mag eerst een beetje tekenen en lezen, terwijl de ouders en ik uitgebreid babbelen. Ik vraag hen hoe zij als ouders tegenover resultaten staan. Hoe was het in hun familie toen ze klein waren? Welke waren de verwachtingen en welke familieleden hebben er niet aan voldaan? Hoe was het in de ene familie tegenover de andere familie?
Uiteindelijk kwam de slotvraag: wat willen zij als ouders voor hun dochter? Ze antwoorden beiden oprecht dat ze vooral willen dat hun dochter haar eigen weg kan kiezen in het leven, en dat ze haar talenten en kwaliteiten kan gebruiken om te worden wie ze werkelijk is. Toen ze die woorden uitspraken zag ik dochterlief stoppen met tekenen en lezen en naar haar ouders opkijken. Er viel precies - letterlijk en figuurlijk - een pak van haar schouders af.
Dat was de eerste stap. Natuurlijk was de faalangst hiermee niet meteen verdwenen en gingen de dochter en ik samen nog verder werken rond belemmerende gedachten. Maar ik wist wel heel goed dat we dankzij het gesprek met papa en mama de helft van de weg naar de oplossing al bewandeld hadden…
Heeft jouw kind of tiener ook faalangst? Maak dan gerust een afspraak bij Differentia Coaching, zodat we samen op zoek kunnen gaan naar de oorzaak en kunnen werken aan een gepaste oplossing.