.png)
Ik herinner het me nog alsof het gisteren was. Manlief en ik lagen te slapen, onze vijftienjarige zoon zou bij een vriend logeren om samen hun favoriete Netflix-serie te bingewatchen. Om middernacht werden we echter wakker gebeld. Manlief nam op: “Hik… Meneer, ik denk dat het beter is dat u uw zoon nu komt ophalen. Hik.. Hij is een beetje misselijk. Hik… Hij heeft een pintje te veel op. Hik…”
We waren stomverbaasd. Onze zoon ging Netflix kijken bij een vriend en plots loopt hij stomdronken door een bruin café in Gent? In allerijl stapten we in onze auto en reden er naartoe. Met een emmer, een handdoek en een fles water klaar om hem op te vangen. Maar vooral met een flinke portie boosheid. Razend was ik. Woest zelfs.
De volgende ochtend aan de ontbijttafel kookte ik nog. Ik zou hem straffen, die zoon van ons, zei ik tegen mijn echtgenoot. Wekenlang zou hij niet op stap mogen met vrienden, zijn gsm moest hij afgeven en naar zijn zakgeld kon hij nu ook wel helemaal fluiten. Ik bleef maar razen en kwam met steeds creatievere straffen op de koop. En mijn man? Die bleef er opvallend rustig bij. “Ben je dan niet boos?” vroeg ik. “Natuurlijk wel,” antwoordde hij. Maar hij vond mijn reactie en al mijn strafmaatregelen overdreven. Bovendien was onze zoon toch al genoeg gestraft nadat hij de hele nacht boven de wc-bril had gehangen en in foetushouding op de badkamertegels had geslapen?
Ik snapte zijn reactie toen niet, maar ondertussen heb ik wel meer ouders over de vloer gekregen die verschillend reageren als ze boos zijn. De één ontploft en gaat straffen, de ander zwijgt teleurgesteld of gaat juist meer zeuren, herhalen en onderhandelen. En dat is heel normaal. Als ouders kom je elk uit een ander gezin waar ook weer anders werd omgegaan met boosheid.
Maak als koppel samen eens de volgende oefening. Neem een blad papier en beantwoord elk voor zich deze vragen:
Vind jij boosheid iets goed of iets slecht? Op een schaal van 0 (goed) tot 10 (slecht), hoe goed of slecht vind je boosheid?
Wat maakt jou boos?
Als je boos bent, wat gebeurt er dan? Waar voel je dit in je lichaam? Wat gebeurt er met je gedachten?
Hoe reageer je als je boos bent?
Hoe was het vroeger thuis als jouw eigen mama of papa boos werd?
Hoe leerden jullie omgaan met boosheid thuis?
Hoe weten anderen dat je boos bent?
Wat doe je om weer tot rust te komen?
Hoe maak je het weer goed?
En? Zijn jullie antwoorden en meningen helemaal verschillend? Dat is niet erg en volkomen normaal. Wat wél belangrijk is, is dat jullie nu even nagaan wat jullie elk belangrijk vinden en dat jullie samen duidelijke regels en grenzen stellen. Zowel voor jezelf als voor jullie zoon of dochter.
Ik zeg ook altijd: Boosheid aan? Hersenen uit! Waarmee ik wil zeggen dat we niet helder kunnen nadenken als we boos zijn en beter eventjes wachten tot we afgekoeld zijn om beslissingen te nemen, met woorden te gooien en de ander misschien wel ongewild te kwetsen.
En tussen mijn man en ik en onze zoon? Dat is helemaal goedgekomen. Want dat moet je als ouder ook goed onthouden: het komt wel goed met je tiener… Echt waar!