.png)
Als betrokken moeder was er niets belangrijker voor haar dan de relatie met haar puberzoon. Ze zijn altijd een hecht team geweest, maar de laatste tijd wisten ze dat er storm op komst was. Zijn gedrag op school dreigde hem van het pad te duwen waar ze beiden naar uitkeken. Daarom maakte zij een afspraak voor een gesprek.
Toen we alle drie samen zaten legden we de kaarten op tafel. Hij voelde zich onrechtvaardig behandeld op school. "De leerkrachten houden me constant in de gaten. Sommigen begrijpen me wel, maar velen hebben het op mij gemunt. Ik krijg overal de schuld van", verzuchtte hij.
Zonder te oordelen, besloot ik eerst te praten over zijn gedrag. Wat deed hij precies? Wat zei hij en hoe uitte hij zich non-verbaal? Je kan immers niet niet communiceren. En vooral, wanneer en waar werkte het wel om zijn gedrag aan te passen?
Daarna stelden we de vraag op een dieper niveau: Wat zijn zijn talenten, kwaliteiten en vaardigheden? Als een typische jongeman van zijn leeftijd, bleek hij buitengewoon sociaal en getalenteerd in sport, met een sterke teamgeest.
Maar toen we dieper groeven en zijn overtuigingen en waarden onderzochten, begon zijn moeder onrustig te worden. Totdat ze het niet meer kon inhouden en haar onvrede uitte tegenover de leerkrachten en de schoolvisie. ‘Ja maar…’ vloog ze uit. ‘Die school en die leerkrachten die geen begrip hebben voor jongeren die wat beweeglijker zijn en hun mening durven uiten, wel dit zit met tot hier’ en met een groot gebaar zwaaide ze met haar hand boven haar hoofd.
Op dat moment bevond ik me op een mijnenveld. Als bruggenbouwster tussen school, ouders en jongeren moest ik meerzijdig partijdig blijven. Dus, ik benadrukte het belang van begrip tussen de school, haar en haar zoon.
'Je zoon ervaart momenteel onrecht op school, en dat is uitermate vervelend. Gelukkig kan hij op jouw begrip rekenen en weet hij dat hij bij jou terecht kan. Het is cruciaal dat hij voelt dat zowel jij als de school en zijn leerkrachten achter hem staan, hen die hem voorbereiden op verdere studies.
Misschien is het een goed idee om een gesprek aan te gaan met de leerkrachten en de directie. Je kunt hen laten weten dat je begrip hebt voor de uitdagingen waar zij dagelijks mee te maken hebben, vooral wanneer lessen verstoord worden door impulsief of onaangepast gedrag van adolescenten. Het is begrijpelijk dat sommige leerkrachten onrecht ervaren. Tegelijkertijd is het belangrijk om aan te geven dat je op zoek bent naar oplossingen om deze vicieuze cirkel te doorbreken."
Vervolgens richtte ik me weer tot haar zoon om samen te ontdekken welke kwaliteiten hij kon inzetten om de situatie op school te verbeteren. Welke leerkrachten konden hem helpen?
Wat was zijn doel? Tot het einde van het schooljaar volhouden en genieten van een welverdiende vakantie, zonder problemen.
Enkele maanden later ontmoette ik haar op een receptie. Ze vertelde me dat ze inderdaad het gesprek met de school was aangegaan zoals we hadden besproken, en dat haar zoon zijn gedrag had aangepast om zijn doel te bereiken.
Dit verhaal illustreert de kracht van communicatie, begrip en samenwerking tussen ouders, leerkrachten en leerlingen. Het laat zien dat, zelfs in moeilijke tijden, eenheid en vastberadenheid obstakels kunnen overwinnen en een positieve verandering kunnen teweegbrengen.